Veit ec at ec hecc vindga meiði a
netr allar nío,
geiri vndaþr oc gefinn Oðin,
sialfr sialfom mer,
a þeim meiþi, er mangi veit, hvers hann af rótom renn.

Við hleifi mic seldo ne viþ hornigi,
nysta ec niþr,
nam ec vp rvnar,
opandi nam,
fell ec aptr þaðan.
Rúnatáls-þáttr-Óðins (stanzas 139–146)